Książka dla wspólnej lektury wszystkich pokoleń ? każdy znajdzie tu swoje własne odczytanie i swoje własne oczarowanie. Baśniowa opowieść o przygodach Alicji w Kra?inie Czarów powstała w gorące lipcowe popołu?dnie 1862 roku, kiedy to podczas przejażdżki łódką po Tamizie Lewis Carroll, wykładowca mate?matyki w Oxfordzie i autor poważnych książek ma?tematycznych, opowiedział ją małej Alicji i jej dwóm siostrom. I właśnie ta opowieść, a nie prace naukowe, przyniosła pisarzowi światową sławę. Zachęcony ogromnym powodzeniem książ?ki Carroll kilka lat później napisał drugą część opowieści pt. Alicja po drugiej stronie lustra. Alicja w Krainie Czarów jest utworem szcze?gólnym. Nie przedstawia świata takim, jakim go widzimy na co dzień, lecz ukazuje go we śnie bo?haterki, a snem, jak dobrze wiecie, rządzą od?mienne prawa. Toteż w książce znane fragmenty rzeczywistości układają się w całkiem nowe, częs?to nonsensowne całości, a postaci prawdziwe, przemieszane z fantastycznymi, wyglądają i za?chowują się inaczej niż w życiu.
I jeszcze jedna uwaga: Alicja w Krainie Cza?rów należy do tych książek, do których warto wracać. Raz odczytacie ją jako dziwną baśń, peł?ną niezwykłych, zaskakujących wydarzeń, ale przy kolejnej lekturze ukaże się wam wiele no?wych treści. Każdego jednak czytelnika zawsze zdumiewać będzie bogactwo fantazji i pomysłowoś?ci autora, każdy też podda się urokowi jego nie?powtarzalnego humoru. Humoru cudownie oddanego przez Antoniego Marianowicza, bo to właśnie z jego tłumaczenia zdania z Alicji w Krainie Czarów na zawsze zamieszkały w naszym języku. Niekiedy powtarzamy je, nie pamiętając, gdzie bije źródło tych purnonsensowych żartów.