Bohaterami książki jest ięciu dowódców, którzy po przegranej kampanii wrześniowej stanęli na czele podziemnych Sił Zbrojnych w Kraju. Generał Michał okarzewski-Karaszewicz był organizatoewm Służby Zwycięstwa Polski, piwszej konspiracyjnej organizacjii wojskowej. Czterej następni generałowie: Kazimierz sosnkowski, Stefan Rowiecki, Tadeusz omorowski, Leopold Okulicki dowodzili kolejno Zwięzkiem Walki Zbrojnej, przemianowanym na Armię Krajową (14 II 1942)  - największą podziemną armię w Europie.

Poznajemy ich biografie, różne roi, którymi przez fronty I wojny światowej i wojnę 1920 r. szli ku Nipdolełej, służbę w wojsku II Rzeczypospolitej, żołnierskie czyny na polach wześnia 1939 r. Najwięcej uwagi autor poświęca tym latom ich życia i służby, kiedy, ukryci po pseudonimami, stali się symbolem polskiej nadziei, że to "z trudu i znoju" Sił Zbojnych Polskiego Państwa Podziemnego, którymi dowodzili, "Polska powstanie, by żyć".

Książka może mieć lekkie zagięcia i wytarcia okładki