Afganistan nie może zaznać spokoju: wojny brytyjsko-afgańskie w XIX i XX wieku, krwawa interwencja radziecka lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, wreszcie trwające ponad dekadę starcia islamskich terrorystów z wojskami Paktu Północnoatlantyckiego.
Po 11 września 2001 roku, gdy świat wypowiedział wojnę terroryzmowi, interwencja wojsk NATO na Bliskim Wschodzie była tylko kwestią czasu. Podpułkownik Grzegorz Kaliciak trafił do Afganistanu na półroczną misję stabilizacyjną dziesięć lat po atakach na WTC jako dowódca jednej z baz utworzonych w ramach Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa. Przez pół roku musiał mierzyć się z nieustającymi atakami talibów oraz nieufnością ludności cywilnej. Polscy żołnierze znaleźli się w samym środku działań wojennych. Regularnie dochodziło do ostrych starć, sytuacja wymagała trudnych decyzji, doskonałego wyszkolenia, a często poświęceń. O akcjach polskich żołnierzy wciąż zbyt mało wie opinia publiczna.
Afganistan. Odpowiedzieć ogniem to nie tylko bezkompromisowa relacja z misji w regionie objętym permanentnym konfliktem, ale również wprowadzenie w rzeczywistość polskiej armii.