Religioznawstwo

Koronka (łac. corona, corona rosea) jest rodzajem ustnej modlitwy prywatnej lub wspólnotowej, polegającej na powtarzaniu prostych formuł modlitewnych, krótkich wezwań modlitw z równoczesnym przesuwaniem paciorków lub korali nanizanych na sznurek. Może być poświęcona czci Osób Boskich, Maryi, aniołów i świętych.
Koronki do Najświętszego Serca Jezusowego (Couronnes d'amour au Sacr-Coeur) wydane w 1905 roku są teologiczną wykładnią duchowości o. Leona Jana Dehona. Składają się one z 93 medytacji, będących komentarzem do misterium Wcielenia, Męki i Eucharystii. Niniejszy tom poświęcony jest Wcieleniu.
Wcielenie jako wydarzenie historiozbawcze Słowo stało się ciałem () (J 1,14) stanowiło integralną część stwórczego aktu Boga. Syn Boży, zrodzony odwiecznie przez Boga Ojca, przyjął suwerenną decyzją swej woli ludzką naturę w łonie Dziewicy Maryi za sprawą Ducha Świętego (por. Hbr 10,7). Poddany całkowicie Bogu, który jest miłością (por. 1 J 4,8), kształtował swoje Boskie i ludzkie Serce w życiu ukrytym i działalności apostolskiej. Manifestował też swoją solidarność z każdym człowiekiem, zwłaszcza doświadczającym grzechu oraz jego skutków.