Książka Władysława T. Miodunki jest pierwszą monografią glottodydaktyki polonistycznej. Pierwszeństwo to wynika nie z braku zainteresowania tą problematyką przez osoby zajmujące się nauczaniem języka polskiego jako obcego czy drugiego, lecz jest związane z tym, że glottodydaktyka polonistyczna dopiero niedawno stała się odrębną dziedziną nauki. Jest to więc przedsięwzięcie bardzo ważne i () pionierskie. Nie jest przypadkiem, że tak ważne opracowanie wyszło spod pióra prof. W. T. Miodunki, niezwykle zaangażowanego w powstanie tej dziedziny i zasłużonego na wielu glottodydaktycznych polach, a także wychowawcy (opiekuna naukowego, mentora) dwóch pokoleń krakowskich glottodydaktyków polonistycznych. () Opracowanie W. T. Miodunki pokazuje niezwykle wyraźnie, jak wielki postęp dokonał się od lat 60. XX wieku do chwili obecnej. Jak wielką pracę wykonali najpierw nauczyciele JPJO, później naukowcy (), by po kilku dziesięcioleciach można było mówić o istnieniu glottodydaktyki polonistycznej jako o osobnej dziedzinie nauki.