Tato nie wraca; ranki i wieczoryWe łzach go czekam i trwodze;Rozlały rzeki, pełne zwierza boryI pełno zbójców na drodze.
Nie ma w polskiej literaturze bardziej przejmujących, głęboko przez nas zapamiętanych w dzieciństwie strof. Słuchaliśmy ich z wypiekami na twarzy, gdy rodzice czy dziadkowie czytali nam ?Powrót taty .
Wróćmy do samych źródeł, do największych skarbów naszej literatury ? czytajmy dzieciom poezję najwyższych lotów, to ładunek piękna i dobra na całe życie!